جهت حرکت سطوح کنترولی در هواپیماهای مدل از سروو موتورهای کوچکی استفاده می شود که در زیر شکل یک نمونه از آنرا می بینید که بسته به وزن و نیرویی که دارند دسته بندی می شوند و قیمتشان بین ۱۵ تا ۳۰ هزار تومان است

اما برای مدلی که شما می سازید با توجه به اینکه می خواهیم کمترین هزینه را داشته باشد از سروو موتوری ساده و دست ساز استفاده می کنیم. 
برای ساخت یک سروو موتور ساده می توانید از یک موتور کوچک با ولتاژ کار ۶-۳ ولت استفاده کنید با که قیمتی حدود ۵۰۰-۳۰۰ تومان قابل تهیه است و همچنین از دو عدد چرخدنده یکی کوچک که بر روی شفت موتور وصل شده و دیگری بزرگ که بر روی چرخدنده کوچک حرکت می کندکه البته باید نصف شود (مطابق شکل)،و یک شفت برای چرخدنده بزرگ و یک قاب که جهت اتصال این سیستم بر روی موتور الکتریکی باید ساخته شود.
ابتدا باید چرخدنده بزرگ را طوری نصف کنید که سوراخ وسط آن بطور کامل در قسمت سالم چرخدنده که بریده شده است قرار گیرد،برای نصف کردن چرخدنده می توانید ابتدا با تیغ کاتر و با احتیاط خط و شیارهای مربوطه را ایجاد و سپس با فشار سیم چین بر روی خطوط آنرا نصف کنید و بعد لبه های آنرا با تیغ کاتر صاف و تمیز نمایید. بر روی لبه چرخدنده ۲ تا سوراخ ایجاد کنید که محل اتصال سیم های کنترل سکان عمودی می باشد

میله شفت را از درون چرخدنده نصفه عبور داده به صورتیکه فقط قسمت کوچکی از آن از یک سمت بیرون باشد و انتهای آنرا هم با یک واشر پلاستیکی کوچک هم قطر میله شفت مهار می کنیم.
همچنین برای ساخت قاب می توانید مانند همان روش ساخت قاب گیربکس از ورقه های پلاستیکی استفاده کنید و شفت چرخدنده اصلی را از دو سوراخ قاب عبور داده بطوریکه چرخدنده بزرگ بر روی چرخدنده کوچک قرار گیرد و سر شفت آن از سمت دیگر قاب بیرون بیاید که آن هم می بایست توسط یک واشر پلاستیکی کوچک مهار شود.
و نکته آخر هم اینکه برای محدود کردن حرکت چرخدنده بزرگ می بایست از امتداد قابی که برای سروو ساخته اید استفاده نمایید تا بیش از آن چرخش نکند و با برخورد به لبه های آن متوقف شود وگرنه با توجه به اینکه چرخدنده نصفه می باشد بطور کامل از روی چرخدنده کوچک می لغزد و از جای خود خارج میشود.

            در شکل زیر بخش های مختلف نمایش داده شده است

دراینجا هم تصویر چند سروو موتور دست ساز را قرار می دهم که می توانید مطابق آنها یک سروو موتور خوب بسازید.  

 توجه! بعضی ملخ ها بشدت لبه های تیزی دارند مخصوصا پلاستیکی و فایبر گلاس برای حفظ سلامتی خود هیچ وقت سعی نکنید یک ملخ را با دست بگِرید چون مانند یک تیغ دست شما را میبرد. ملخ ها از تنوع و سایز و شکل و فعلا ار 5 ماده ساخته میشوند
 بقیه در ادامه مطلب ...

 توجه ! بعضی ملخ ها بشدت لبه های تیزی دارند مخصوصا پلاستیکی و فایبر گلاس برای حفظ سلامتی خود هیچ وقت سعی نکنید یک ملخ را با دست بگِرید چون مانند یک تیغ دست شما را میبرد. ملخ ها از تنوع و سایز و شکل و فعلا ار 5 ماده ساخته میشوند:1.چوب(از چوب درخت افرا . چنار و بالسا ساخته میشوند)2.نایلون3.فایبر گلاس و رشته های نایلونی4.فایبر گلاس5.فیبر کربنیملخ ها از نوع  فاِیبرگلاس و چوبی و فیبر کربنی بهترین بازده را دارند.طراحی ملخ ها:ملخ ها بر اساس دو معقوله طراحی میشوند:1.قطر2.گام(فاصله که ملخ در یک دور کامل به سمت جلو حرکت میکند)وقتی مگویند ملخ 12/6 یعنی این ملخ 12 اینچ قطر و 6 اینچ گام دارد.در نهایت تمام ملخ ها با تمام شکل و شمایل و80% بیشتر کارایی ندارندخواص ملخ ها بر حسب گام بالا:1.سرعت زیاد پرواز2.شتاب کم3.صعود ضعیف4.سخت شدن فرود به علت سرعت زیادخواص ملخ ها بر حسب گام پایین:1.سرعت کم پرواز2.شتاب خوب3.صعود خوب4.کنترل پرواز با کمترین گاز موتورجنس ملخ ها:1.ملخ های چوبی(ملخ هایی هستند که به راحتی شکسته میشوند اما کارایی زیادی دارند)2.فایبر گلاس و نایلونی(ملخ های سنگین و با دوامی هستند و با کارایی کمتر از چوبی  فیبر کربنی)3.ملخ های فیبر کربنی(ملخ های خیلی سخت  و خیلی گرانی هستند و تنها برای موتورهای بزرگ استفاده میشوند که ممکن است در سالهای اینده در سایزهای کوچک هم ساخته شوند)4.ملخ های نایلونی(ملخ های ضعیفی هستند که بشما پیشنهاد نمی کنیم چون امکان شکستن در هوا را دارند.)وزن ملخ ها:سنگینی ملخ عامل و مزیت خوبی برای عمل چرخش هستند و عمل هرز گردی را کاهش میدهد البته وزن زیادی باعث میشود نقطه ثقل هواپیما تاثیر میگذارد.شکل ملخ ها:ملخ ها با تیغه پهن که بیشتر برای موتورهای 4 زمانه و با دور موتور پایین کاربرد دارند. ملخ ها با تیغه لاغرکه بیشتربرای موتورهای 2 زمانه با دور موتور بالاکاربرد دارند. توجه!بالانس ملخ یکی از مهمترین عوامل در طی پرواز محسوب میشود اگر ملخ ها بالانس نباشند:1.دزدیدن قدرت موتور 2.درست کار نکردن موتور و کف کردن سوخت3.تکان های شدید بدنه .

بخشهايي از اسنبل هواپيماي مدل سوختي

عكس فوق شاسي و شيلنگ هاي سوخت را نشان مي دهد . بعد از قرار دادن شاسي روي فايروال چهار عدد سوراخ روي شاسي ايجاد مي كنيد . با قرار دادن موتور بر روي شاسي جاي اين چهار سوراخ مشخص مي شود .توجه داشته باشيد كه موتور بايد  كمي مايل به سمت راست بسته شود (علت جهت چرخش ملخ است) كه در اين عكس اين تمايل به راست در روي فايروال (چوبي كه شاسي روي آن پيچ شده است) در نظر گرفته شده است.

بايد شيلنگ ها را از فايروال عبور دهيد -- يك شيلنگ به اگزوز وصل مي شود براي ايجاد فشار در باك سوخت -- شيلنگ بعدي

سوخت را به كاربرات مي رساند و شيلنگ سوم براي ورود سوخت به باك است .جنس اين شيلنگ ها از سيلكن است كه به راحتي

نمي سوزد و در دماي موتور سالم مي ماند .

شيلنگ ها بايد سالم و بي هيچ سوراخي  باشند و از اگزوز هم كمي فاصله داشته باشند.

مهره سر موتور را محكم ببنديد زيرا در زمان روشن شدن خطر پرتاب شدن ملخ زياد است و هيچ گاه در مسير چرخش ملخ

نايستيد.

در اين عكس قطعات كامل (ملخ و اسپينر و اگزوز) بسته شده است و شيلنگ ها تعويض شده

اين عكس قرار گرفتن شيپوري را روي رادر و الويتور  نشان مي دهد .

 سعي كنيد شيپوري را از جنس خوب انتخاب كنيد زيرا شكستن شيپوري در هوا مساوي با از

دست دادن هواپيماي شماست.

پيچ ها بايد محكم بسته شود زيرا در صورت هرگونه اشكال در اين قسمت سقوط صد در صد است . قبل ااز هر پرواز اين قسمت را نيز چك كنيد.

محل قرار گيري باك سوخت

محل قرار گرفتن سروو ها - سروو موتور - الويتور(سكان افقي جهت تنظيم ارتفاع) - رادر(سكان عمودي چرخش به چپ و راست) و چرخ نوز(چرخ دماغه)

ميله هاي فرامين به سروو ها متصل شده است - قبل از اتصال راديو را روشن كنيد كه سروو ها در محل خود قرار بگيرند

تريم ها را نيز صفر كنيد.

پيچ ها بايد محكم باشد و سروو هيچ حركت اضافي نداشته باشد.

سروو بر اساس وزن هواپيما انتخاب مي شود مثلا اين مدل سروو ها تواني برابر 3 كيلو گرم دارند يعني مي تواند 3 كيلوگرم را از زمين بلند كنند كه به اصطلاح

گفته مي شود ترك اين سروو 3 كيلو است.

در پشت باك رسيور و باطري در يك ابر قرار مي گيرد كه در زمان حادثه صدمه كمتري ببيند و در جاي خود نيز ثابت بمانند.

يك كابل كمكي از رسيور قسمت ايلوران (قسمت هاي متحرك روي بال ) بيرون بگذاريد كه مجبور نباشيد هر بار سروو بال را به راديو وصل كنيد

زيرا ممكن است پورت رسيور خراب شود.

نيروي برآر در هواپيمای مدل

در هواپيما اختلاف فشار هوائي که از روي بال و زير بال مي‌گذرد ايجاد نيروي برآر مي‌کند و با خنثي شدن نيروي وزن، هواپيما به پرواز درمي‌آيد.

بر هواپيمائي که در حال پرواز يک‌نواخت و مستقيم است چهار نيرو وارد مي‌شود:

نيروي پيش‌رانش که هواپيما را به جلو مي‌برد.

نيروي برآر ناشي است از شکل بال هواپيما و سرعت هواپيما و همچنين زاويه قرار گيري بال هواپيما نسبت به جريان هوا و هواپيما را به بالا مي‌برد.

نيروي پسار يا نيروي مقاوم هوا که جهت آن رو به عقب هواپيما است و همواره در مقابل نيروي پيش رانش قرار دارد و مقدار آن بستگي به شکل بال هواپيما و سرعت هواپيما و همچنين زاويه قرار گيري بال هواپيما نسبت به جريان هوا دارد.

نيروي وزن که هواپيما را به پائين مي‌کشاند.

نيروي پيش‌رانش در خلاف جهت نيروي پسار است و نيروي وزن هواپيما در خلاف جهت نيروي برا قرار دارد. اگر نيروي پيش‌رانش بزرگ‌تر از نيروي پسار يا مقاومت هوا نباشد هواپيما دچار واماندگي خواهد شد و همچنين براي پرواز بايد نيروي برآر از نيروي وزن بيشتر باشد تا هواپيما بتواند از زمين بلند شده و پرواز کند. وزن هواپيما ثابت است (بدون در نظر گرفتن وزن سوخت) ولي در شرايط مختلف پرواز نيروهاي ديگر (نيروي برار و نيروي پسار و نيروي پيش‌رانش) ممکن است تغيير نمايند. مثلاً در هنگام اوج گيري که زاويه هواپيما نسبت به افق بيشتر است نيروي پسار هم بيشتر خواهد بود. اگر توان موتور يا نيروي پيش‌رانش نتواند نيروي پسار ايجاد شده در اثر افزايش زاويه پرواز هواپيما را جبران کند، هواپيما دچار واماندگي خواهد شد. همچنين نيروي برار هم با افزايش سرعت هواپيما افزايش خواهد يافت و با ارتفاع گرفتن هواپيما در اثر رقيق شدن هوا (در صورت ثابت بودن سرعت هواپيما) کاهش مي يابد.

برآر يا نيروي برآر، نيرويي است که در اثر حرکت ماهيواره در شاره (سيال) ايجاد مي‌شود. پرواز هواپيما در اثر نيروي برآري است که حاصل از شکل مقطع آيروديناميکي بال‌ آن است، که اصطلاحاً مقطع ماهيواره دارند، نيروي برآر بال هواپيما به عواملي مانند سرعت هواپيما، مساحت بال، چگالي هوا، و شکل ماهيواره? بال بستگي دارد و مطابق با فرمول زير محاسبه مي‌شود.

که در اين فرمول:

?( V^2) S C(L) = 2L

L نيروي برآر هواپيما،
? چگالي هوا،
V سرعت پرواز هواپيما،
S مساحت بال، و
(C(L ضريب برآر است.

برآر را در فارسي «برآ» هم مي‌گويند. واژه «برآر» پيشنهاد فرهنگستان است

پسار برآيند تمام نيروهائي است که هنگام حرکت جسم صلب در شاره در جهت مخالف حرکت آن عمل مي‌کنند. اين نيرو را معمولاً مقاومت هوا نيز مي‌گويند، هرچند اين اصطلاح دقيق نيست. پسار القايي درگ القايي نوعي از نيرو ميباشد که در اثر نيروي برا بوجود مي آيد.هنگامي که بال با زاويه حمله صفر پرواز ميکند نيروي پسا ر القايي نداريم و پسار موجود تماما يک نيروي اضافي و صرفاً مقاوم است.هنگامي که زاويه حمله افزايش مييابد بال يک نيرو ايجاد ميکند,مولفه هايي از اين نيرو که با باد نسبي موازي است پسار القايي ناميده ميشود. همان طور که ميدانيد وقتي که بال نيروي ليفت ايجاد ميکند جريان باد را بصورت يک مسير منهني منحرف ميکند.نيروهاي منتجه هنگامي که با هم جمع شوند نيروي عکس العمل کل را تشکيل ميدهند.اگر نيروي عکس العمل کل درست عمود بر جريان نسبي باد باشد آن وقت نيروي ليفت بدون پسار القايي خواهد بود.اما عملا هيچگاه ميگويد که بال با بوجود آوردن down wash نيروي ليفت ايجاد ميکند.به عبارت ديگر با عبور هوا از روي بال جريان هوا به سمت پايين منحرف ميشود.نيروي ليفت نيروي عکس العمل در برابر اين حرکت به سمت پايين ميباشد.پس down wash منشا اصلي وجود درگ القايي است. عوامل موثر بر روي پسار القايي 1)نماي افقي بال نماي افقي بال مهم‌ترين فاکتور طراحي براي تعيين مقدار پسار القا شده است.معمولاً پيش بيني ميشود که يک بال با پهناي بلندتر جريان باد را بيشتر به سمت پايين منحرف ميکند تا يک بال با پهناي کوتاهتر.اين خود up wash بزرگ‌تري را در جلوي بال ايجاد ميکند اما اگر طول بال را بلندتر انتخاب کنيم آنگاه کمترين نيروي درگ القايي را خواهيم داشت. 2)زاويه حمله با افزايش زاويه حمله نيروي ليفت بيشتري خواهيم داشت و در نتيجه در انتهاي بال down wash بيشتري خواهيم داشت.با افزايش يافتن down wash ميدان فشاري که دور بال در حال چرخش است و گرداب هاي نوک را نيز در بر ميگيرد قدرت بيشتري پيدا ميکند که باعث افزايش up wash و در مهايت درگ القايي ميگردد. 3)زاويه sweep هواپيماي داراي بالهاي جارويي(همگرا)در موقعيت استال جريان هواي بيشتري را به سمت بالها همگرا ميکند.اين عمل به بزرگ‌تر شدن up wash در جلوي بال جارويي نسبت به بالهاي مستقيم مي انجامد و در نتيجه آن زاويه درگ القايي و همچنين زاويه حمله بزرگ‌تر در هنگام استال خواهيم داشت. با محاسبات رياضي نه چندان پيچيده ميتوان فرمولي را براي محاسبه درگ القايي ارايه کرد: D(i)=[2]W2/#peV2b2 با عرض پوزش قرارداد هاي زير را درباره فرمول بالا بپذيريدچون که علايم جديدي در رياضيات اختراع کردم چون کامپيوترم برنامه فرمول نويسي نداشت: i داخل پرانتز به عنوان زيروند است براي D و در مجموع D با زيروند i معرف درگ القايي است. 2 داخل کروشه ضريب است وبجز آن هر عددي که ميبينيد معرف توان است. W وزن هواپيماست برحسب نيوتون. / يعني تقسيم.

همان عدد پي است که هيچ شباهتي با نماد يوناني آن ندارد.

p همان رو يا چگالي هوا است بر حسب Kg/m2. V سرعت هواپيماست برحسب Km/h. b طول بال برحسب m و e عدد کارايي اسوالد است که براي بالهاي بيضوي 1 وبراي ساير بالها بين0.7 تا 0.9 است برحسبN2h2m/Km2Kg(که باز هم اعداد توان هستند)عنوان پيوند. واژه «پسار» از پيشنهادات فرهنگستان است و در بيشتر متن‌هاي هوانوردي فارسي به آن «پسا» مي‌گفتند.هواپيما با بال ثابت بيشتر هواپيماهاي امروزي به‌ويژه هواپيماهاي مسافري در اين دسته جاي دارند.

منظور از بال ثابت آن است که بال هواپيما (بر خلاف هليکوپتر) فقط در اثر پيش‌رانش نيروي برآر ايچاد مي‌کند. اگرچه بال در بعضي هواپيماها براي جاگيري کمتر يا ملاحظات هواپويشي ممکن است باز و بسته شود ولي اين‌گونه هواپيما را نيز داراي بال ثابت مي‌شمارند چون باز وبسته شدن بال ايجاد نيروي برآر نمي‌کند.هواپيما با بال ثابت

بيشتر هواپيماهاي امروزي به‌ويژه هواپيماهاي مسافري در اين دسته جاي دارند.

منظور از بال ثابت آن است که بال هواپيما (بر خلاف هليکوپتر) فقط در اثر پيش‌رانش نيروي برآر ايچاد مي‌کند. اگرچه بال در بعضي هواپيماها براي جاگيري کمتر يا ملاحظات هواپويشي ممکن است باز و بسته شود ولي اين‌گونه هواپيما را نيز داراي بال ثابت مي‌شمارند چون باز وبسته شدن بال ايجاد نيروي برآر نمي‌کند.

شهپرهاي هواپيماها در چند نوع هستند از جمله شهپرهاي برآفزا که به افزايش نيروي برآ (نيروي بالابرنده) در پرواز کمک مي‌کنند و شهپرهاي برآکُش که از نيوري برآ جلوگيري مي‌کنند.